מאחורי המסכה من خلف القناع Behind The Mask
אנו שמחים להזמינכם לפתיחת תערוכה חדשה: פתיחה חגיגית שבת ה- 7.9 ב-11:00
מאחורי המסכה من خلف القناع Behind The Mask
תערוכת צילום קבוצתית معرض صور جماعي A Photography Group Exhibition
הנחיה, ליווי ואוצרות: ראוף אבו פנה, רמה יאזמה.
מסכות ממלאות תפקיד חשוב בתרבויות שונות. המסכות מגנות ונותנות כוח בו זמנית.
המסכה מאפשרת לאדם לעבור מטמורפוזה.
עם לבישת המסכה הוא שומט את זהותו היומיומית, החברתית, המוכרת,
המגבילה אותו כל כך בחוקיה ובהרגליה.
יחד אתה הוא יכול להפליג אל מחוזות קיום שונים.
אז מי אנחנו באמת מאחורי המסכה?
ערבים?
יהודים?
ישראלים?
פלסטינים?
מהי הזהות שמסתתרת מאחורי המסכה שאנחנו שמים עלינו?
איפה אנחנו חיים? בכפר? בעיר? במושב? או בקיבוץ? ומה זה מעיד עלינו?
לרב אנו מבטאים דעות או אמירות על פיהן גדלנו במעגל הקרוב אלינו.
קבוצת בעיניים אחרות עושה שימוש במסכה הלבנה הניטרלית ככלי המאפשר למשתתפים בה לרגע אחד להיות שווים כמו ‘כל אדם’ – ללא מחסומים, ללא גבולות וללא סטריאוטיפים.
המסכה שאין בה דבר, מסוגלת להביע כל רגש שהוא, כל זהות, כל דמות, כל מין, כל מעמד.
ריקות ההבעה זהה למלאות ההבעה.
כאשר הוסיפו חברי הקבוצה צבע למסכה, החלו לחשוף את זהותם, רגשותיהם ומשאלות ליבם –
פנים חדשות מאחורי המסכה החלו מתגלות עם התהליך לאט לאט.
“אנחנו הדור הכי חשוף, ואולי הכי פחות. כולם עסוקים במסכים ובמסכות. אולי המסכות הן כלי ההגנה מהמצב התמידי של חברה שיפוטית” (נגה תמיר).
הקבוצה בוחנת כיצד ימשיך להתקיים השיח המשותף גם כאשר מסירים את המסכות, עומדים חשופים, קליפה אחת פחות, ולומדים להכיר ולהתבונן אחד בשני יותר ובאמת.
התערוכה שלפניכם דנה בחיבורים ובקונפליקטים, בזהויות ובהסתרות;
בגילוי רגשות כנים של אהבה, כעס, צחוק, קנאה, כאב ותקווה;
ושואלת האם וכיצד ניתן לחיות כאן אחרת גם כאשר מסירים את המסכות.
___________________________________________________________________
بعيون أخرى 2019 يعرض:
من خلف القناع
ارشاد، مرافقة وتنسيق: رؤوف أبو فنة، راما يازما
تلعب الأقنعة دورًا هامًا في مختلف الثقافات. الأقنعة تحمي وتمنح القوة في الوقت نفسه.
يتيح القناع للإنسان المرور بعملية تحول.
لدى وضع القناع يخلع الإنسان هويته اليومية، الاجتماعية، المألوفة، التي تقيدها كثيرًا بقوانينها وتقاليدها.
أنت وهو تستطيعون معًا الإبحار إلى عوالم كونية مختلفة.
إذًا من نحن فعلًا من وراء خلف القناع؟
عرب؟
يهود؟
إسرائيليون؟
فلسطينيون؟
ما هي الهوية المختبئة خلف القناع الذي نضعه على وجهنا؟
اين نعيش نحن؟ في القرية؟ في المدينة؟ الموشاف؟ أو الكيبوتس؟ وماذا يقول هذا عنا؟
عادة نحن نعبر عن مواقف أو مقولات تربينا عليها في الدائرة القريبة منا.
مجموعة بعيون أخرى تستخدم القناه الأبيض المحايد كأداة تتيح للمشاركين فيها للحظة واحدة أن يكونوا متساوون مثل “جميع البشر” – بدون حواجز، بدون حدود وبدون آراء نمطية.
القناع الذي لا يحتوي على شيء، يستطيع أن يعبر عن كل عاطفة، كل هوية، كل شخصية، كل جنس، كل طبقة.
فراغ التعبير مماثل لملء التعبير.
عندما أضاف أعضاء المجموعة اللون للقناع، بدأوا بالكشف عن هويتهم، عواطفهم وأمنياتهم القلبية – وجوه جديدة من خلف القناع بدأت بالإنكشاف رويدًا رويدًا خلال السيرورة.
“نحن الجيل الأكثر إنكشافا، وربما الأقل. الجميع مشغولون بالشاشات والأقنعة. ربما الأقنعة هي أداة للحماية من الوضع لمجتمع الذي يصدر الأحكام بشكل دائم” (نوغا تمير)
تدرس المجموعة كيفية مواصلة وجود الخطاب المشترك عندما يتم خلع الأقنعة، وعندما يقف الجميع وهم مكشوفون، يزيلون طبقة بعد طبقة، يتعلمون التعرف والتمعن الواحد بالآخر أكثر وبصدق.
يتناول هذا المعرش الذي أمامكم التواصل في الصراعات، بالهويات والاختفاءات؛
بكشف العواطف الصادقة للحب، والغضب، والضحك، والغيرة، والألم والأمل؛
ويتساءل هل وكيف يمكن العيش هنا بشكل مختلف أيضًا عندما نزيل الأقنعة.
_________________
מרכז האמנות המשותף
https://www.facebook.com/artgivathaviva/photos/gm.483213972255073/1309537402533376/?type=3&theater
